รับปากกับหลายๆท่านแล้วว่าจะเล่าเรื่องที่ทีมครอบครัวเราร่วมกันคิดร่วมกันทำมาตลอดเกือบสามปีนี้ แต่ขั้นต้นนี้ จะขอเล่าเรื่องแผนสามปีก่อน เพราะมันมีรายละเอียดปลีกย่อยที่ไม่ได้บันทึกมาก่อน ก็เกรงว่าจะลืมเลือนกันไปในช่วงเวลาอันใกล้ . . ส่วนบันใดสามขั้นนั้น เดี๋ยวจะเก็บเอาไปเล่าใน post ต่อๆไป
การเล่าก็จะเล่าเหมือน Timeline นับตั้งแต่จบ ม.3 และเข้าสู่ระดับชั้นมอปลายจนมาถึงวันนี้ว่าเราวางเป้าหมายเอาไว้อย่างไร และ ทำอะไรบ้างในช่วงระหว่างนั้น
“เป้าหมาย” ในความรู้สึกของพวกเรา
ถ้าคนที่เคยฟังพูดหรือบรรยายในหลายๆครั้ง ทั้งในหัวข้อเรื่อง “มอต้นขึ้นมอปลาย” และ “มอปลายเข้ามหาวิทยาลัย” และหรือเป็นการคุยส่วนตัว จะเห็นและจะถามอยู่เสมอว่าทำไมถึงเลือกเป้าหมายนี้ ทำไมไม่เป็นอันโน้น ทำไมไม่เป็นอันนี้ . . .
ก่อนอื่น ก่อนจะตั้งเป้าหมาย เราต้องรู้จักประเมินตนก่อนว่า ลูกเรามีความสามารถมากน้อยขนาดไหน เก่งมากน้อยขนาดไหน และสามารถที่จะผสมความพยายามความตั้งใจแล้ว พอที่จะไปได้ไกลขนาดไหน เพราะถ้าตั้งความหวังหรือเป้าหมายไว้สูงมากจนเกินไป มันก็อาจจะกลายเป็นดาบสองคมได้ อย่ามัวแต่คิดว่า อยากสูงต้องเขย่ง เขย่งมากๆขาอาจจะพลิกก็ได้นะครับ
ดังนั้น หาบันไดมารอง แล้วก้าวเดินขึ้นไปเฮอะ . . . (บันไดสามขั้น)
“เป้าหมาย” สำหรับพวกเราก็คือ หาคณะ/มหาวิทยาลัย ที่ลูกชอบ ลูกอยากใช้ชีวิตแบบนั้นๆ ถ้ายังไม่มี ก็มาคุยกัน ปักธงกันเอาไว้ก่อนสักที่สองที่ แล้วเดี๋ยวค่อยๆปรับเปลี่ยนกันไป โดยมีข้อพึงระลึกถึงว่า สามารถเป็นไปได้ทั้งในแง่การเตรียมตัว การสอบเข้า ค่าใช้จ่าย และที่สำคัญ จบมาในอีกหลายปีข้างหน้า “จะต้องมีงานทำ“
ตรงนี้ค่อนข้างสำคัญเพราะ เท่าที่ผ่านมาตั้งแต่ระดับ ประถมขึ้นมอต้น มอต้นขึ้นมอปลาย หลายๆครั้งเราต้องปรับตัว เราต้องขยัน เราต้องมุ่งมั่น เพื่อที่จะก้าวไปสู่ Step ถัดไป แต่ตอนนี้ จะเข้ามหาวิทยาลัย เราต้องหาอะไรที่มันเข้ากับลูกด้วย ทั้งลักษณะอาชีพที่ไม่ขัดกับพฤติกรรมการใช้ชีวิตของเขาโดยสิ้นเชิง ไม่ขัดกับความชอบของเขา นั่นหมายความว่า การใช้ชีวิตหลังจบมหาวิทยาลัยเขาก็”น่าจะ” มีความสุขในแบบของเขา
สิ่งหนึ่งที่ลูกพูดออกมาก็คือ ไม่ชอบการทำงานแบบ office
ผมก็บอกลูกเสมอว่า
เราไม่ต้องเป็นคนเก่งที่สุด แต่ขอให้ทำดีที่สุดในสิ่งที่ลูกชอบ
เราไม่ต้องไปอยู่ในที่ที่ดีที่สุด แต่ขอให้อยู่ในที่ที่ลูกอยู่แล้วมีความสุข
นั่นคือเหตุผลหนึ่งที่ผมใช้ตอบคำถามผู้ปกครองหลายๆท่านตอนตั้งเป้าหมายว่า
ทำไมไม่ไปมหาวิทยาลัยโน้น
ทำไมเป็นที่นี่ บลาๆๆ
มาปักธงกัน !!!
ตอนนั้น หลังจากที่คุยกัน คิดแล้วคิดอีกถึงความเป็นไปได้ ก็สรุปออกมาได้ว่า ธงผืนแรกที่เราจะปักเอาไว้ก็คือ Computer Engineering ที่ มหิดลอินเตอร์ หรือ MUIC นั่นเอง (ช่วงเวลาปิดเทอม ม.3 จะขึ้น ม.4)
ทำไมถึงเป็นที่นี่ ทำไมถึงเป็นคณะสาขาวิชานี้ … เดี๋ยวตอนหน้าจะมาเล่าให้ฟัง … แล้วเราเริ่มต้นเตรียมตัวอย่างไรเพื่อที่จะตรงไปที่เป้าหมายนี้? . . .
แต่โอวววว… มีตั้ง 5 STEPs มันเกิดอะไรขึ้น? … เดี๋ยวจะค่อยๆเล่านะครับ . . .
